-
1 wypadać
wypadać (-am) < wypaść> (wypadnę) herausfallen (z G aus D); włosy ausfallen; (nagle wybiec) hinausstürzen; herausstürzen;wypadać z ręki aus der Hand fallen;wypadło mi z głowy es ist mir entfallen;wypadać z roli fig aus der Rolle fallen;wypadać na k-o (przypadać) auf jemanden entfallen;wypadać w niedzielę auf den Sonntag fallen;wypadać w Wielkanoc auf Ostern fallen;wypadać dobrze gut ausfallen;wypadać źle schlecht ausfallen;wypadałoby (+ inf) man müsste, man sollte (+ inf);tak wypada es gehört sich so;to nie wypada es gehört sich nicht, es ziemt sich nicht;tak wypadło es ist so gekommen;może coś mu wypadło vielleicht ist ihm etwas dazwischengekommen
См. также в других словарях:
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego
wyskoczyć — dk VIb, wyskoczyćczę, wyskoczyćczysz, wyskoczyćskocz, wyskoczyćczył wyskakiwać ndk VIIIb, wyskoczyćkuję, wyskoczyćkujesz, wyskoczyćkuj, wyskoczyćiwał 1. «wykonując skok, skacząc wydostać się skądś, z wnętrza czegoś; skacząc skądś, biegnąc, zjawić … Słownik języka polskiego